پسر ۵ ساله ای همراه مادر وارد اتاق ویزیت می شود. کودک آرام در کنار مادر نشسته است. شکایت مادر خنده های خودبه خود و بی دلیل تکراری کودک در طی روز است. در شرح حال و معاینه به جز تاخیر اندکی در شروع کلام مورد مثبت دیگری یافت نمی شود. از مادر می خواهم توضیح بیشتری در مورد وضعیت کودک در زمان خنده های خود به خود بدهد. می گوید” انگار به حال خودش نیست. چند دقیقه شروع به خنده های ریز می کند و در زمان خنده اصلا به حرف ما هم توجهی نمی کند. انگار می خواهد حرص ما را در بیاورد”
کودک را با احتمال تشخیص حملات تشنجی برای ثبت نوار مغز ارجاع می دهم. در نوار مغز یافته بارزی ندارد با این حال کودک را به همکار نورولوژیست کودک ارجاع می دهم. در ام آر آی مغز درخواست شده توموری خوش خیم در ناحیه ای از مغز کودک تشخیص داده می شود. ابن تومور علاوه بر آنکه سبب این نوع خنده های تشنجی می شود می تواند سبب حملات گریه های تشنجی بی دلیل و غیر قابل کنترل، بلوغ زودرس و تاخیر در رشد و تکامل کودک نیز بشود.
